Jam

Ik ga boodschappen doen, en heb me goed voorbereid. Intussen weet ik wel dat ik niets kan onthouden, dus ga ik met een boodschappenbriefje de winkel in. Zes dingen moet ik halen.

Dwalend loop ik door de winkel. Waar ligt ook  alweer de kaas? Mijn hoofd is er niet bij, ik loop maar wat rond. O ja, daar in het schap in de hoek. Langzaam verzamel ik de boodschappen die ik heb opgeschreven.

Nog één ding, jam. Ik sta stil voor het schap waar de verschillende soorten jam staan. Een kwartier later sta ik er nog. Ik heb werkelijk geen idee wat ik hier sta te doen. Op mijn lijstje staat aardbeienjam. Ik hoef niet te kiezen, ik neem altijd hetzelfde merk. Het enige wat ik moet doen, is het juiste potje jam pakken uit de keurige rijen. Gedachteloos staar ik naar het schap. Ik kijk, maar zie niets. Niet in het schap, en niet om me heen. Niet letterlijk, mijn ogen doen het prima. Maar mijn hoofd verwerkt niet wat er gebeurt en dus sta ik er maar wat te staan. Als een dame me vraagt of ze  er even bij mag, word ik me weer bewust van waar ik ben. Ik ga aan de kant en reken mijn boodschappen af. Als ik thuis mijn boodschappen opruim, zie ik wat er mist: de jam.