Vanmorgen werd ik wakker met een liedje in mijn hoofd: ‘Where did you go to, my lovely?’. Ik dacht dat kwam omdat ik veel nadenk over waar mijn man is: na zijn overlijden ben ik hem letterlijk en figuurlijk kwijt.

“Je moet goed voor jezelf zorgen”, zeggen ze. Het klinkt logisch en vooral eenvoudig. Ik weet alleen niet hoe. Om mezelf te helpen start ik een Pinterest-bord met de titel ‘Zorg voor jezelf’. Er is genoeg te vinden over dit onderwerp, dus ik verzamel tips, quotes  en actielijstjes. Dat gaat me heel goed af, ik krijg er zelfs lol in. De uitvoering ervan valt helaas behoorlijk tegen. Nu wéét ik wel hoe ik goed voor mezelf kan zorgen, maar het lukt me niet om het in praktijk te brengen. De tekst die mijn zelfzorg het beste omschrijft, is een Omdenken-tekst: ‘Het probleem is niet dat je niet wat je moet doen, maar dat je niet doet wat je allang weet’.

Mijn buurvrouw is jarig en geeft een feestje. Als iedereen de taart op heeft, gaat haar dochter zingen. Ze zingt, vrij naar ‘Papa’ van Stef Bos, ‘Mama’. Een mooi nummer, prachtig gezongen. Veel van de aanwezigen staan met tranen in de ogen. Ik ook.

Ik ben in gevecht met mezelf. ik weet niet waar ik het zoeken moet. De onrust giert door mijn lijf. Ik blijf maar plannen maken waarvan niets terecht komt. Ik heb totaal geen energie maar het lukt me niet om rust te nemen. Ik worstel me de dagen door.