Als ik eenmaal heb besloten de caravan te verkopen, wil ik het ook snel afhandelen. Verkopen via Marktplaats is een optie, maar daar komt veel bij kijken. Caravan ophalen, leeg halen en schoonmaken moeten in elk geval gebeuren. Maar dan ook: foto’s maken, beschrijving opstellen en plaatsen op de site van Marktplaats. En nog erger: afspraken maken met kijkers, vertellen over de plus- (en min-)punten van de caravan, onderhandelen. De paniek slaat toe.
Dan bedenk ik me dat ik de caravan misschien kan terugverkopen aan de caravandealer. Bij navraag blijkt dat ze dit gewoonlijk niet doen, maar vanwege het overlijden van mijn man gaan ze hiermee akkoord. Dat is een opluchting. Dat dit me misschien iets minder geld oplevert, weegt op dit moment absoluut op tegen de moeite en stress die verkopen via Marktplaats zou geven.
In overleg gaat de caravandealer naar de stalling om te caravan te bekijken, om hem daarna bij mij voor de deur af te leveren. Dat is fijn, nu hoef ik niet zelf met de caravan te rijden.
Ik begin met het uitpakken van alle spullen die in de caravan liggen. Het is meer werk dan ik dacht. Veel spullen bleven altijd in de caravan, nu moet alles er uit. Hij moet verkoop-klaar, dus echt helemaal leeg. Het is confronterend om alles door mijn handen te laten gaan. Zoveel herinneringen aan zoveel vakanties. Zoveel spullen die we samen hebben uitgezocht en met plezier gebruikt. Nu gaan we nooit meer samen naar de camping. Dat besef komt ineens keihard binnen. Weer een ‘nooit-meer-samen-doen’. In mijn maag groeit de inmiddels bekende knoop.
Als de caravan wordt opgehaald, maak ik snel nog een paar foto’s. Dan rijdt hij weg, de straat uit. Met een brok in mijn keel kijk ik hem na. Dag caravan, dag samen kamperen…
Ervaring uit 2018