Ik ben in gevecht met mezelf. ik weet niet waar ik het zoeken moet. De onrust giert door mijn lijf. Ik blijf maar plannen maken waarvan niets terecht komt. Ik heb totaal geen energie maar het lukt me niet om rust te nemen. Ik worstel me de dagen door.
De praktijkondersteuner van de huisarts vraagt me hoe het nu met me gaat. Ik blijf steken in: “Ik weet het niet”. Uiteindelijk kom ik in het gesprek met haar op 3 dingen die mijn huidige situatie volledig beschrijven:
- Ik weet het niet
- Ik ben moe
- Ik moet
Ik weet niet hoe het met me gaat! Ik weet niet hoe ik me beter kan voelen dan dit. Hoe ik weer een beetje grip kan krijgen op mijn leven. De dagen overspoelen me en ik heb geen idee wat ik aan het doen ben. Ik weet het allemaal niet meer. Niet hoe het met me gaat, niet wat ik wil doen, niet wat ik wil eten, niet hoe iemand me kan helpen.
Ik moet van alles van mezelf maar ben zo moe dat het allemaal niet lukt. Ik kan me niet concentreren en draai in kringetjes rond. Alles is één grote opgave, en ik kan het niet aan.
Als ik daar thuis nog eens over nadenk, realiseer ik me dat ik van mezelf vooral moet dóórgaan. Ik heb weer een aantal dingen opgepakt, en daar mogen alleen maar meer dingen bijkomen. Het kan niet zo zijn dat ik weer een stapje terug moet doen. Of het nu gaat om werkuren, het huishouden of sociale verplichtingen: het moet vooruit! Ik knok me door de dagen en geef niet toe dat het eigenlijk niet meer gaat. Tot ze me van mijn werk gewoon naar huis sturen.
Ervaring uit 2017