Met een collega ben ik in gesprek over de invloed van werk op je privéleven, en of je ‘s nachts wel eens wakker ligt van je werk. Ik zeg dat ik dat voorheen heel vaak had, maar nu nooit meer. Ik krijg een verbaasde blik: “Wat bedoel je, hoezo ‘voorheen’?”. Ik voel me een beetje aangevallen. Voor mij bestaat de tijd, mijn leven uit twee delen: ervoor en erna.
Mijn eerste leven is vanaf het begin tot het overlijden van mijn man. Daarna is een ander leven begonnen, het leven ‘erna’.
De verschillen hiertussen kunnen niet groter zijn. Voor mij is ‘ervoor en erna’ zo vanzelfsprekend, zo onlosmakelijk verbonden met wie ik nu ben, dat ik deze begrippen zonder verdere toelichting als onderscheid gebruik.
Niet alleen mijn kijk op mijn werk is veranderd, vrijwel alles is anders in mijn tweede leven. Mijn eetpatroon, mijn slaapritme. Het contact met familie, vrienden en bekenden. Het contact met nieuwe mensen die ik anders nooit had leren kennen. De praktische dagelijkse bezigheden, de boodschappen en het huishouden. De invulling van feestdagen, van vakanties. Mijn vrije tijdsbesteding.
Ikzelf ben veranderd. In waar ik waarde aan hecht, in wat ik doe en laat. In dit tweede leven ben ik bezig mezelf opnieuw uit te vinden. In een continu doorlopend proces dat is gestart bij één keiharde scheidslijn.
Ervaring uit 2018